ఒంటరి జీవితం

 09-11-2020 రాత్రి 10-30

నా కాలిమీద ఎవరో మృదువుగా తట్టి లేపుతున్నారు. 

అంతకు ముందు రెండు రోజుల క్రితం తనని హాస్పిటల్ లోఎడ్మిట్ చేశాం. బాగానే ఉంది. మర్నాడు ఇంటికి పంపించేస్తాం అన్నారు డాక్టర్ లు. 

కళ్లు తెరిచి చూస్తే ఫణి. 

అమ్మకి ఆక్సిజన్ లెవెల్స్ తగ్గి పోతున్నాయి ట.డాక్టర్ రమ్మంటున్నారు 

అన్నాడు ఆందోళన గా. 

నాకు అర్థం ఐపోయింది. 

నన్ను వదిలి పెట్టి వెళ్లి పోయే సమయం వచ్చేసిందని. 

మనస్సు ఏడుస్తోంది కానీ కళ్లు పొడిగానే ఉన్నాయ్. 

దీనిని స్థితప్రజ్ఞత అంటారా? కఠిన హృదయం అంటారా? 

యాభై ఆరేళ్ల సాహచర్యం అప్పుడే తెగిపోతోందా? 

హడావిడిగా బయలుదేరాం.

రూమ్ నిశ్చేతనంగా ఉంది నా మనసు లాగ. 

ఇ. సి. జి బలహీనంగా , దీనంగా, అసహాయంగా నన్ను కాపాడు అన్నట్లు.. 

నేనేం చేయలేని పరిస్థితి. 

చివరి సారిగా గుడ్ బై అన్నట్టు.. 

ఒక తిన్నని సరళ రేఖ. 

ఓవర్ అన్నారు డాక్టర్.. 

అంతా అర్థంఔతోంది మనసు మాత్రం 'ఇది నిజం కాదేమో..కలేమో... మెలుకువ వచ్చాక హాస్పిటల్ కి వెళ్లి చూడాలి"

 అని లేని పోని ఆశలు కల్పిస్తోంది.. 

Sumangali

పుట్టిన రోజు

మరో పుట్టిన రోజు గడిచింది. డబ్భైఆరేళ్లు నిండాయ్. సింహావలోకనం చేసుకుంటే గీత ని కోల్పోవడం అనుకోని విషాదం. నా ఆరోగ్యం బాగున్నట్లే లెక్క. చిన్నచిన్న బాధలు తప్ప. ప్రయాణాలు చేసే ఓపిక లేదు. ఫణి ఇచ్చిన కొత్త instrument తో బాగా కాలక్షేపం ఔతోంది.నెమ్మదిగా ఎండలు  ముదురుతున్నాయ్.

పాత జ్ఞాపకాలు-కొత్త ఊహలు

చాలా రోజుల తరువాత మళ్లీ బ్లాగ్ తెరిచాను.పాతవి చదువుతుంటే ఎన్నో జ్ఞాపకాలు. కామెంట్స్ చదివి మురిసిపోవడం.కుటుంబం అంటే అర్థం ఇదేనేమో.ఆలోచనలు పంచుకుంటే కలిగే ఆనందం ఎన్ని కోట్ల ధనానికీ సరిపోదు. వయసు పెరుగుతుంది కానీ గత జ్ఞాపకాలు  తలచుకుంటూ ఉంటే ఆ క్షణం లోనే ఆగిపోయింది అనిపిస్తుంది. ఈమధ్య మన పాత కవిసమ్మేళనాలు చదువుతుంటే ఎందరు కొత్తగా మన కుటుంబ నావ ని ఎక్కారో అనిపిస్తోంది. అలాగే మనలని విడిచి వెళ్లిన మన దగ్గర వాళ్లు మన మధ్యనే ఉన్న అనుభూతి.టెక్నాలజీ కి మనసారా నమస్కారం.

జవాబు లేని జీవితం

మొన్నటి వరకూ మన కళ్లముందు తిరిగిన వ్యక్తి హఠాత్తుగా మనకి దూరమై వెళ్లి పోతే జీర్ణించుకోవడం చాలా కష్టం. ఇల్లు మారిపోయిన మనుషుల్లా మిగిలిన వారు కొత్త ఫీలౌతారు.ప్రతి అడుగూ సంశయమే.ధైర్యాన్ని కోల్పోయిన పిల్లలు మనసు చిక్కబట్టుకొని అన్ని కార్యక్రమాలు పూర్తి చేశారు. పాపం భార్య అతి ఏహ్యమైన కార్యక్రమానికి కూడా తల ఒగ్గింది.తరతరాలుగా జరుగుతున్న ఈ హింస ఈ సారి కూడా కొనసాగింది. ఎన్ని ప్రశ్నలో చిన్నపిల్లలకు. సమాధానం దొరకదు.

ఈతరం ఇల్లాలు

పాత సంసారం సినిమా లో ఒక పాట ఉంటుంది..సంసారం సంసారం ప్రేమసుధాపూరం..అని.అందులో చరణం లో మొదటి వాక్యం
ఇల్లాలొనర్ప సేవ యజమాని ఇల్లు బ్రోవ ..అని
అది ఈ కాలానికి వర్తించదు.నూటికి తొంభై మంది ఇల్లాళ్లు డబల్ డ్యూటీ చేస్తున్నారు. అంటే ఇల్లుబ్రోవడానికి తమ వంతు కృషి చేస్తున్నారు..చాలా సార్లు ఇంకా ఎక్కువ కూడా.అలాగే మగమహారాజులు కూడా వారి వంతు సాయం చేయడం న్యాయం
.ఇది సీరియస్ గా ఆలోచించాల్సిన విషయం.అర్ధనారీశ్వర తత్వం అర్ధమైతే అంతా సార్ధకమే.

ఎండాకాలం

ఏ ఏటికాఏడు వయసు పెరుగుతుంది కదా..ఓర్చుకుశక్తి తగ్గుతుంది అనుకొంటా. అందరు ముసలాళ్ళ లాగే "పుట్టిన తర్వాత ఇంత ఎండలు ఎప్పుడూ ఎరగమమ్మా "అనుకొంటున్నా.కొత్తగా ఏ.సీ ఒకటి అలవాటయింది. లోపల ఉన్నంతసేపూ సూర్యారావు గారి ఆటలు సాగవు."బయటకు రా నీ పని చెప్తా"అనుకుంటాడేమో..తలుపు తీయగానే కసి తీర్చుకుంటాడు.
"జ్యూస్ తాగకూడదా"అని అందరి ముక్తకంఠం...కానీ టీ రుచే వేరు.
ఈ హైదరాబాద్ లో చెమటలు మారిపోవు కనక కొంతవరకూ బాగా నే ఉంటుంది.
"ఈ పాటికి వర్షాలు పడిపోవాలి మరి"
అంటారు అందరూ.
పవర్ కట్ లేదు. జనరేటర్ తో ఏ.సీ పనిచేయదు గా.
నాకు మాత్రం ఏ.సీ కి అలవాటు పడకూడదనిపిస్తుంది.కానీ ఉన్న ప్రోవిజన్ ఉపయోగించకుండా ఉండటం ఎవరితరం?😁 .